Το κατόρθωμα του τσακαλώτου.....

O Τσακαλώτος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση πολιτικού. Τον ακούσαμε για πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια σε μια ομιλία του στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη σε τροχιά εξουσίας. Δε μιλούσε καλά ελληνικά, διέθετε ευρωπαϊκό αέρα, αλλά είχε έναν αυθορμητισμό και έδινε την εντύπωση ότι λέει την αλήθεια. Μετά ήρθε η ενηλικίωση, όπου διαλύθηκαν πολλοί μύθοι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βαρουφάκης, ο πρώτος υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, ήταν και αυτός κοσμοπολίτης, αλλά σαφώς πιο σνομπ από τον Τσακαλώτο και η τακτική που ακολούθησε την περίοδο της θητείας του τον έκανε τελικά ιδιαίτερα αντιπαθή. Ο Τσακαλώτος αντίθετα συνέχισε να είναι συμπαθής. Καλώς ή κακώς έτσι πως είναι τα πράγματα για την Ελλάδα, το πρώτο προσόν που πρέπει να έχει ο κάθε υπουργός οικονομικών είναι να κατέχει τα αγγλικά ως μητρική γλώσσα. Αυτό το έχει ο Τσακαλώτος. Επίσης διαθέτει την ικανότητα να μην ξεφεύγει από τον έδαφος, να είναι κοντά στην κοινή (όχι απλή) λογική, να συνεννοείται με τους Ευρωπαίους, ενώ η ιδιαίτερη χρήση των ελληνικών του τον έχει κάνει ακόμη πιο συμπαθή. Συμπαθείς και οι ατάκες του. Μια με την Σκάρλετ Γιόχασον («Κι εγώ θέλω να βγω για κοκτέιλ με τη Σκάρλετ Γιόχανσον. Κι εγώ θέλω πολλά στη ζωή. Δεν λέει κάτι αυτό») όπου μας άρεσε και για την επιλογή του προσώπου και μια χτες με τον συμβιβασμό και το μπουγαδόνερο. «Δεν έγινε μετάλλαξη, αλλά συμβιβασμός και μέσα σε αυτόν τον συμβιβασμό κρατήσαμε το μωρό και πετάξαμε το μπουγαδόνερο» ήταν η φράση του προς την αντιπολίτευση. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η εικόνα, αλλά ο Ευκλείδης ακόμη αντέχει.